نام‌های تجاری مواد لاستیکی یکی از عوامل مهم در بازار مواد لاستیکی است. این نام‌ها برندهای مختلف را شامل می‌شوند که مواد لاستیکی با کیفیت و مقاومت مناسب را تولید می‌کنند.

برخی از نام‌های تجاری معروف مواد لاستیکی عبارتند از: مایکلین، بریدجستون، کوپر، گودیر، پایرلی، دانلوپ، میشلین و بریدجستون.

این نام‌های تجاری با تأمین کیفیت و عملکرد بالا، به عنوان انتخاب اصلی برای مصرف کنندگان در صنایع مختلف استفاده می‌شوند. آنها به صورت وسایل نقلیه، لوازم خانگی، لوازم ورزشی و صنایع دیگر استفاده می‌شوند.

انتخاب مواد لاستیکی بر اساس نوع کاربرد آنها نیز بسیار مهم است. برای هر کاربرد خاص، نوع و خصوصیات مورد نیاز ممکن است متفاوت باشد و باید مواد لاستیکی مناسب برای آن انتخاب شود. برای مثال، در صنعت خودروسازی، مواد لاستیکی باید دارای خصوصیات مقاومت در برابر روغن، حرارت و سایش باشند. در حالی که در صنعت الکترونیک، مواد لاستیکی باید دارای خصوصیات عایق برقی و ضد آب باشند.

عوامل دیگری نیز می‌توانند بر مقاومت لاستیک تأثیر بگذارند. عواملی مانند دما، زمان تماس و فشار می‌توانند باعث تغییر خصوصیات لاستیک شوند. بنابراین، در هنگام انتخاب مواد لاستیکی، باید این عوامل را در نظر گرفت و مواد لاستیکی مناسب را انتخاب کرد.

به منظور افزایش مقاومت لاستیک در برابر مواد شیمیایی، استفاده از پوشش‌های محافظ می‌تواند مفید باشد. این پوشش‌ها می‌توانند مواد لاستیکی را در برابر تأثیرات مواد شیمیایی محافظت کنند و عمر مفید آنها را افزایش دهند. این پوشش‌ها معمولاً از موادی مانند سیلیکون، فلوروکربن و پلیمرهای مقاوم در برابر مواد شیمیایی تشکیل شده‌اند.

در نهایت، انتخاب نام‌های تجاری مواد لاستیکی، انتخاب مناسب و هوشمندانه‌ای است که بر اساس نوع کاربرد، خصوصیات مورد نیاز و عوامل دیگر تأثیرگذار بر مقاومت لاستیک انجام شود.

مطالعه بیشتر: درباره اورینگ

انتخاب مواد لاستیکی بر اساس نوع کاربرد

انتخاب مواد لاستیکی بر اساس نوع کاربرد آنها بسیار مهم است.

برای مثال، در صنعت خودروسازی، مواد لاستیکی باید دارای خصوصیات مقاومت در برابر روغن، حرارت و سایش باشند. همچنین، این مواد باید قابلیت انعطاف پذیری و عمر طولانی داشته باشند. برای این کاربرد، مواد لاستیکی اپی دی ام (EPDM) و نئوپرن (Neoprene) مناسب هستند.

در صنایع الکترونیک و الکتریکی، مواد لاستیکی باید عایق بوده و در برابر حرارت و شوک الکتریکی مقاومت داشته باشند. سیلیکون (Silicone) و فلوروسیلیکون (Fluorosilicone) از جمله مواد لاستیکی مناسب برای این کاربرد هستند.

در صنایع پزشکی، مواد لاستیکی باید بی‌ضرر و قابل استریل شدن باشند. لاتکس طبیعی (Natural Latex) و سیلیکون پزشکی (Medical Grade Silicone) برای این کاربرد مناسب هستند.

همچنین، در صنایع نفت و گاز، مواد لاستیکی باید در برابر روغن و مواد شیمیایی مقاومت داشته باشند. نئوپرن (Neoprene) و نیتریل (Nitrile) برای این کاربرد مناسب هستند.

به طور کلی، در انتخاب مواد لاستیکی برای هر کاربرد خاص، باید به خصوصیات مورد نیاز مانند مقاومت در برابر شرایط محیطی، دما، فشار و مواد شیمیایی توجه کرد. همچنین، استفاده از استانداردها و توصیه‌های تولیدکنندگان نیز می‌تواند در انتخاب مواد لاستیکی مناسب کمک کند.

تاثیر عوامل دیگر بر مقاومت لاستیک

عوامل دیگری نیز می‌توانند بر مقاومت لاستیک تأثیر بگذارند. یکی از این عوامل دما است. در دماهای بسیار پایین یا بسیار بالا، خصوصیات لاستیک ممکن است تغییر کند. در دماهای پایین، لاستیک ممکن است سخت شود و شکست پذیری آن افزایش یابد. در دماهای بالا، لاستیک ممکن است نرم شود و قدرت مقاومت آن کاهش یابد.

زمان تماس نیز می‌تواند تأثیرگذار باشد. زمانی که لاستیک برای مدت طولانی در تماس با یک سطح قرار می‌گیرد، ممکن است به آن فشار وارد شود و خصوصیات آن تغییر کند. به عنوان مثال، در صنعت خودروسازی، لاستیک‌های تحت فشار طولانی مدت ممکن است فرسوده شده و خصوصیات آنها از بین بروند.

فشار نیز می‌تواند تأثیرگذار باشد. فشار زیاد بر روی لاستیک می‌تواند باعث تغییر شکل و سایش آن شود. بنابراین، در صنایعی که فشار زیادی بر روی لاستیک وارد می‌شود، لازم است مواد لاستیکی با مقاومت بالا در برابر فشار استفاده شود.

به طور کلی، عوامل دیگری مانند اشعه UV، اکسیداسیون، رطوبت و تماس با مواد شیمیایی می‌توانند نقش مهمی در تغییر خصوصیات لاستیک ایفا کنند. برای مثال، اشعه UV ممکن است باعث تغییر رنگ و شکل لاستیک شود و اکسیداسیون ممکن است باعث کاهش خصوصیات مقاومت لاستیک در برابر روغن و حرارت شود.

بنابراین، در هنگام انتخاب مواد لاستیکی، باید این عوامل را در نظر گرفت و مواد لاستیکی مناسب را  انتخاب کرد. همچنین، استفاده از پوشش‌های محافظ می‌تواند به افزایش مقاومت لاستیک در برابر عوامل دیگر کمک کند.

استفاده از پوشش های محافظ

پوشش های محافظ یکی از عوامل مهم در حفاظت و افزایش عمر مواد لاستیکی است. این پوشش ها معمولاً بر روی سطح مواد لاستیکی نصب می شوند و در برابر عوامل خارجی مانند نور خورشید، هوا، رطوبت، دما و مواد شیمیایی محافظت می کنند.

به طور کلی، پوشش های محافظ به دو دسته تقسیم می شوند: پوشش های خارجی و داخلی.

پوشش های خارجی عمدتاً برای حفاظت در برابر عوامل جوی استفاده می شوند. این پوشش ها عموماً شامل لایه های مقاوم در برابر اشعه UV، ضد آب و ضد خوردگی هستند. آنها به مواد لاستیکی کمک می کنند تا در برابر تغییرات دما، تغییرات رطوبت و تابش نور خورشید مقاومت کنند.

پوشش های داخلی عمدتاً برای حفاظت در برابر مواد شیمیایی استفاده می شوند. این پوشش ها معمولاً شامل لایه های مقاوم در برابر اسید، قلیا، روغن و سایر مواد شیمیایی می باشند. آنها به مواد لاستیکی کمک می کنند تا در برابر تماس با مواد شیمیایی خارجی مقاومت کنند و از خوردگی و تغییرات شیمیایی جلوگیری کنند.

انتخاب پوشش مناسب بر اساس نوع کاربرد مواد لاستیکی بسیار مهم است. باید به خصوصیات مورد نیاز مانند مقاومت در برابر عوامل جوی، مقاومت شیمیایی و دمای کار مورد توجه قرار گیرد. همچنین، استفاده از استانداردها و راهنمایی تولیدکنندگان نیز می تواند در انتخاب پوشش های محافظ مناسب کمک کند.